Αυτοδιοικητικό κίνημα περιφέρειας Στερεάς
Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, η πρώτη κάτω από
καθεστώς «μνημονιακής» επιτήρησης, βρίσκει την κοινωνία μας σε οριακή
κατάσταση. Μεγάλα τμήματά της βιώνουν το φάσμα της μη αξιοπρεπούς
διαβίωσης. Η αρχή του κατήφορου
βρίσκεται στις πολιτικές που ακολούθησαν τα κόμματα που μας κυβέρνησαν τις
τελευταίες δεκαετίες. Τα δύο τελευταία χρόνια, όμως, η αποδιάρθρωση πήρε τη
μορφή χιονοστιβάδας, με μνημόνια, συμβάσεις, νόμους και ρυθμίσεις που
επιβλήθηκαν χωρίς να ρωτηθούμε.
Στην περιοχή της Στερεάς έχουν πάρει εκρηκτικές
διαστάσεις οι απολύσεις, το κλείσιμο επιχειρήσεων, η ανεργία και η φτώχεια. Η
έλλειψη χρηματοδότησης σπρώχνει στην κατάρρευση το Πανεπιστήμιο, τα ΤΕΙ αλλά και τα νοσοκομεία και τις
όποιες υποδομές υγείας, την ώρα που οι παροχές υγείας και η κοινωνική ασφάλιση
οδηγούνται σε κατάργηση. Τα σχολεία συγχωνεύονται, τα μέσα μαζικής μεταφοράς
υποβαθμίζονται. Το κόστος ζωής ανεβαίνει τόσο από τη φορολογία όσο από την
δράση καρτέλ και μεγαλοεπιχειρηματιών, που δρουν ανεξέλεγκτα στον παράδεισο της
ασυδοσίας που βαφτίστηκε «ελεύθερη αγορά».
Την ίδια στιγμή,
πολυεθνικοί όμιλοι, μεγαλοεργολάβοι και βιομήχανοι διευκολύνονται προκλητικά:
·
στη
ληστρική εκμετάλλευση του δημόσιου ορυκτού πλούτου
·
με
τη δωρεάν παραχώρηση όλων των ορεινών όγκων για μαζική εγκατάσταση αιολικών
εγκαταστάσεων βιομηχανικού τύπου
·
με
την πριμοδότηση, με κάθε τρόπο, ιδιωτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, που
βουλιάζουν τη ΔΕΗ και εκτινάσσουν την τιμή του ρεύματος
·
με
την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού κεφαλαίου
·
με
την ιδιωτικοποίηση βασικών υπηρεσιών και υποδομών, όπως η διαχείριση των
απορριμμάτων και η ύδρευση, που όπου εφαρμόστηκαν είχαν ως αποτέλεσμα
εφιαλτικές κοινωνικές επιπτώσεις
·
με
την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη συρρίκνωση της δραστηριότητας
των επαγγελματιών και των αγροτών
·
με
τη συγκέντρωση της παραγωγής και της διακίνησης αγαθών
·
με
τη διαιώνιση της αυθαιρεσίας, της
ρύπανσης και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης που συνοδεύουν αυτές τις επιλογές,
με άμεσες επιπτώσεις στην υγεία και τις τοπικές οικονομικές δραστηριότητες
·
με
την «περίφραξη» του εθνικού οδικού δικτύου και την απαίτηση καταβολής
πανάκριβων διοδίων ακόμα και για τμήματα του δρόμου που είναι ακόμα στα σχέδια
Το νέο πλαίσιο της αυτοδιοίκησης (περιφέρειες και
καλλικρατικοί δήμοι) aποδεικνύεται ανίκανο
να λειτουργήσει ανασχετικά. Αντίθετα, επισφραγίζεται η αποδυνάμωση της όποιας
τοπικής δημοκρατίας είχε απομείνει. Οι νέες δομές και οι πολιτικοί διαχειριστές
τους λειτουργούν σε πλήρη εναρμόνιση με τις κεντρικές επιλογές για την
αφαίμαξη πόρων, τη μείωση των κοινωνικών παροχών και την υλοποίηση των
πολιτικών που προαναφέρθηκαν.
Έχουμε
ανάγκη από ριζικές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό
Το φρένο στον ιλιγγιώδη
κατήφορο και την έξοδο από την κρίση δεν μπορούμε να τα περιμένουμε από
κόμματα, που έδρασαν ως πολιτικοί
εκφραστές των μεγάλων διεθνών οικονομικών συμφερόντων και των τοπικών
συνεργατών τους. Ούτε από υποψήφιους, που ζητούν πάλι τη ψήφο μας για να
συνεχίζουν να τους εκπροσωπούν, ευρισκόμενοι σε ευθεία συνδιαλλαγή και διαπλοκή
μαζί τους, βοηθώντας τους να απομυζούν το δημόσιο, να διογκώνουν το χρέος και να
ισοπεδώνουν την κοινωνία.
Αυτή είναι η μια όψη της
πρόκλησης αυτής της εκλογικής αναμέτρησης. Η άλλη όψη είναι η αδυναμία του
ριζοσπαστικού πολιτικού φάσματος και των κινημάτων των πολιτών να αντιτάξουν
μια πειστική, εναλλακτική, πλατιά ενωτική πολιτική λύση. Αυτήν την αναντιστοιχία
δεν πρόκειται να την υπερβούμε αν δεν αναβαθμιστεί ο ρόλος των κινημάτων των
πολιτών και των πρωτοβουλιών τους, αν δεν διεκδικήσουν και δεν καταφέρουν να
φέρουν στο πολιτικό προσκήνιο τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους, με άμεσο
και αυθεντικό τρόπο. Υπάρχει σήμερα η ανάγκη για πολιτικούς αγώνες σε κάθε
επίπεδο: στο πεδίο της οικονομίας και των εργασιακών σχέσεων και, ταυτόχρονα,
στο πεδίο των δικαιωμάτων και της
δημοκρατίας. Η ανάγκη αυτή εκφράστηκε με οριζόντιες δράσεις εκτός κομματικών
τειχών σε όλη την Ελλάδα (από την μαζική συμμετοχή στις απεργίες και στις
συγκεντρώσεις από τους αγανακτισμένους στις πλατείες, τις επιτροπές «δεν
πληρώνω» διόδια και χαράτσια, τις επιτροπές και τα συντονιστικά πόλεων, το
κίνημα της πατάτας, τα δίκτυα κοινωνικής ανταλλακτικής οικονομίας κ.ά.) που
παρά τις αδυναμίες, χαράζουν ένα διαφορετικό δρόμο.
Συγκροτήσαμε το Αυτοδιοικητικό
Κίνημα, αναζητώντας ένα δημοκρατικό και ισότιμο δρόμο σύνθεσης στόχων, που
ενθαρρύνει την ενεργό συμμετοχή όλων, πιστεύοντας πως οι ριζικές ανατροπές
υλοποιούνται με τους δυναμικούς αγώνες των πολιτών. Η αφετηρία μας, εκτός των
άλλων, συνδέεται και με τη συζήτηση για το αδιέξοδο της διαρκούς οικονομικής
μεγέθυνσης, που μάθαμε να περιγράφουμε με τον όρο "ανάπτυξη", και με
την ανίχνευση ενός άλλου δρόμου για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μια οικονομία που
διαχέει τα οφέλη σε όλη την κοινωνία, αντιστρέφει το πρότυπο
της ατομικής κατανάλωσης προς όφελος συλλογικών αγαθών, δεν εξαντλεί τα φυσικά
αποθέματα και στηρίζεται στον
κοινωνικό έλεγχο, την αποκέντρωση και τη δημοκρατία.
Οι απαντήσεις, σήμερα,
αφορούν στην αντίσταση στην πολιτική της απερήμωσης, στις συλλογικές μορφές
δραστηριότητας μέσα από συνεταιρισμούς, ομάδες και δίκτυα συνεργασίας. Την
ενίσχυση τομέων δημοσίου συμφέροντος, όπως η υγεία, η παιδεία, η προστασία του
περιβάλλοντος, ο πολιτισμός, οι επικοινωνίες. Τον κοινωνικό έλεγχο στο
σχεδιασμό και την οργάνωση των τομέων της παραγωγής και των υπηρεσιών. Την
περιφρούρηση των δημόσιων αγαθών και του δημόσιου χαρακτήρα βασικών υποδομών
και υπηρεσιών.
Η κρίση βάζει με οδυνηρό και επιτακτικό τρόπο διλήμματα, όπως: βυθιζόμαστε στην
βαρβαρότητα, τη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό και τον αυταρχισμό, φτωχότεροι
εναντίον φτωχών, ή στρεφόμαστε στις πραγματικές μας ανάγκες και ιεραρχούμε
αξίες ευημερίας που στηρίζονται σε μη χρηματιστηριακά αγαθά; Εκτονώνουμε τυφλή
οργή επάνω στα θύματα ή γκρεμίζουμε τους θύτες; Επιτρέπουμε να σφραγίσουν τη
δημόσια ζωή με ωμή βία και καταστολή ή διεκδικούμε έμπρακτα την ελευθερία να
παλεύουμε για τα δικαιώματά μας;
Σε κάθε περίπτωση, οι απαντήσεις αναζητούνται καθημερινά στα
μέτωπα των κοινωνικών αγώνων, όπου συναντιούνται απόψεις και διαμορφώνονται
συνειδήσεις. Ας μην επιτρέψουμε ούτε να
μας φοβίσουν, ούτε να μας διαιρέσουν. Ας
απαντήσουμε με τη λογική και την αλληλεγγύη των πολλών, απέναντι στους
λίγους, που επιχειρούν να μας εκμεταλλευτούν και να μας υποτάξουν. Ας
κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά.