ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ, Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ : ΗΠΑ - Ε.Ε. – ΕΛΛΑΔΑ

Η ανάλυση αυτή βασίζεται σε μία αντίληψη που προέρχεται από την ανάλυση όσων έχουν συμβεί και συμβαίνουν στο ελληνικό και κυρίως στο διεθνές κυβερνητικό και οικονομικό περιβάλλον.

Είναι σαφές ότι κάποιοι ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη γνωρίζουν ή είναι προϊδεασμένοι για τους σχεδιασμούς. Κάποιοι από αυτούς είναι Ελληνες και είναι απόλυτα κατακριτέοι και τρισάθλιοι προδότες, αφού δεν ενημερώνουν όλο τον ελληνικό λαό για τους σχεδιασμούς που υπάρχουν και μας αφορούν άμεσα.

Η ανάλυση μας βασίζεται στην σύλληψη, βαθύτερη ανάγνωση και ερμηνεία πραγματικών περιστατικών.

Ας αναλύσουμε :

Α. Η φούσκα του χρήματος

Το παγκόσμιο χρήμα είναι πολλαπλάσιο από την συνολική σημερινή αξία του πλανήτη εκτιμώμενη χρηματικά, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που κατά καιρούς έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Οι αναλυτές κάνουν λόγο για χρήμα (καλύτερα νόμισμα) που έχει 7 φορές την αξία του πλανήτη (Στίγκλιτς και άλλοι), άλλοι μιλούν για 13 και άλλοι για 15 φορές.

Πρόκειται για τις γνωστές σε όλους «φούσκες των κεφαλαίων» ή «φούσκες της οικονομίας».

Η εξαέρωση της «φούσκας» είναι στόχος όσων ελέγχουν το χρήμα. Στοχεύουν δηλ. στο να χάσουν κάποιοι τα χρήματά τους και να υπάρξουν κατόπιν «επενδύσεις» από τους ελέγχοντες το παγκόσμιο χρήμα σε πραγματικές αξίες, αγορασμένες σε χαμηλές τιμές. Ο «δυτικός κόσμος», εσφαλμένα θεώρησε και έπεισε τους πολίτες του, ότι μπορεί να υπάρχει και να ευημερεί βασισμένος όχι στην παραγωγή, αλλά στην εκμετάλλευση των κεφαλαίων που έχει ή ελέγχει. Την εσφαλμένη αυτή αντίληψη είναι σίγουρο ότι θα την πληρώσει ακριβά και με οδυνηρές ήττες ουσίας.

Ο όγκος της φούσκας των κεφαλαίων είναι τόσο μεγάλος που κανείς έλλογα σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να υποθέσει ότι αρκεί μια ελληνική καταστροφή για να εξαερωθεί το παραπανήσιο άχρηστο χρήμα.

Θα μπορούσε ως υπόθεση εργασίας να υποπτευθεί κάποιος ότι η φούσκα κατευθύνεται προς την Κίνα. Όμως οι κινήσεις και τοποθετήσεις των Κινέζων δείχνουν ότι γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται καλά ως μελετητές του Μαρξ, πως παίζεται το παιχνίδι των κεφαλαίων. Αλλωστε στην παρούσα φάση δεν θα συνέφερε κανένα να εξαερωθεί η κρίση στην μεγαλύτερη πραγματική παραγωγική οικονομία του πλανήτη, ούτε θα μπορούσαν να ελέγξουν τις αντιδράσεις της Κίνας.

Κάποιες κινήσεις πριν από λίγα χρόνια έδειξαν την φούσκα να κατευθύνεται προς την Ρωσία. Όμως ο Πούτιν την απέτρεψε με συνολικό έλεγχό της οικονομίας ακόμα και με την απειλή συρράξεων.

Ούτε στην υπόλοιπη Ασία, ούτε στις Η.Π.Α., ούτε στην υπόλοιπη Αμερική, ούτε καν στην Αφρική είναι δυνατόν για διάφορους λόγους μεγέθους, αλλά και εξουσιαστικών φαινομένων να γίνει η εξαέρωση των κεφαλαίων. Αλλού υπάρχει παραγωγική ανάπτυξη, αλλού μικρά μεγέθη, αλλού σύνδεση με το δολάριο.

Τι απομένει ; ποια είναι η πιο βαλτωμένη και γεμάτη χρέη οικονομία του πλανήτη ; μα φυσικά αυτή των χωρών μελών της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. .

Η Ε.Ε. και κυρίως η ζώνη του Ευρώ, δείχνει να είναι και είναι το πιο εύκολο μεγάλο θύμα. Είναι έτοιμη να εκραγεί από το χρέος και χρησιμοποιεί ένα νόμισμα αστείο για την λειτουργία του καπιταλισμού: το Ευρώ, που μάλιστα δημιουργήθηκε και λειτουργεί ανταγωνιστικά προς το δολάριο των Η.Π.Α.

Β. Ευρώ : ένα άθλιο νόμισμα

Πολλές φορές έχουμε αναλύσει την αθλιότητα του Ευρώ, την έλλειψη κάθε έννοιας φαιάς ουσίας στην δημιουργία και την διαχείρισή του.

Όπως έχουμε επισημάνει το Ευρώ δεν μπορεί να λειτουργήσει ως νόμισμα στον καπιταλισμό. Η βασική αρχή του, αυτή της ποσοτικής σταθερότητας, μπορεί να δημιουργήθηκε για να προβάλλει το Ευρώ ως ένα σταθερό νόμισμα, μια σταθερή αξία απέναντι στο δολάριο, αλλά δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός έχει συνεχείς ανάγκες από κεφάλαια κίνησης, νέα κεφάλαια για να κοροϊδέψει όσους κατέχουν τις πραγματικές αξίες και να πουλήσουν σε αυτόν. Επενδύσεις, ανάπτυξη, εργασία ... για όλα αναγκαίο είναι το χρήμα. Η συνεχής αύξηση των κεφαλαίων ως ποσότητες, είναι χαρακτηριστικό στοιχείο του καπιταλισμού, ειδικά μετά την κατάργηση του κανόνα του χρυσού. Το Ευρώ όμως εκδόθηκε με βάση την εικόνα των κρατών της Ευρωζώνης το 1997. Αυτό είναι το Ευρώ που εκδόθηκε και παραμένει σχεδόν το ίδιο ως ποσότητα. Είναι αυτονόητο ότι οι οικονομίες του 2012, επιζητούν επενδύσεις και μεγαλύτερες ποσότητες χρήματος. Με αυτό το νόμισμα και με αυτή τη λογική, η Ευρώπη καταδικάστηκε στην έλλειψη αναγκαίων πόρων και αναγκαστικά στον δανεισμό και στον υπερδανεισμό.

Αντίστοιχη είναι και η τύχη των κρατών που ακολούθησαν το Ευρώ. Είναι υπερχρεωμένα, αφού και αυτά δεν το λαμβάνουν το χρήμα απευθείας από την Ε.Κ.Τ., αλλά μόνο μέσω δανεισμού καταβάλλοντας τόκους στους κεφαλαιούχους που το διαθέτουν. Ο υπολογισμός των τόκων των δανεισθέντων σε ευρώ κεφαλαίων από τις χώρες της Ευρωζώνης για την κάλυψη των αναγκών τους, αποκαλύπτει περίτρανα την προέλευση και την αιτία του χρέους τους. Οι χώρες με εθνικό νόμισμα το προμηθεύονται χωρίς κόστος τοκοφορίας και η γενική τους κατάσταση είναι πολύ καλύτερη. Οι χώρες της Ευρωζώνης προμηθεύονται το χρήμα που χρειάζονται (δημόσιος και ιδιωτικός τομέας) καταβάλλοντας τεράστια ποσά σε τόκους, σε όσους κατέχουν ή ελέγχουν τα κεφάλαια της παγκόσμιας φούσκας. Αγοράζουν δηλ. το χρήμα που τους ανήκει, που ανήκει στον μόχθο του λαού τους, καταβάλλοντας χρηματικά ποσά. Σκεφτείτε λοιπόν ότι λαμβάνοντας το ημερομίσθιό σας πληρώνετε απευθείας 5% τόκο σε αυτούς που δανείζουν σε όλους το χρήμα σας.

            Σήμερα, τα περισσότερα κεφάλαια σε Ευρώ βρίσκονται εκτός ελέγχου  Ε.Κ.Τ. και χωρών της ευρωζώνης. Αυτό καταδεικνύει την πορεία του δανεισμού, αλλά κυρίως το πόσο ευάλωτες είναι οι χώρες της Ευρωζώνης και κατ’ επέκταση της Ε.Ε. .

            Παράλληλα, το ευρώ, ως «σκληρό νόμισμα» λειτούργησε αρνητικά για την παραγωγή και θετικά για τις εισαγωγές. Το αποτέλεσμα ήταν η παραγωγική αποδιοργάνωση των κρατών της Ευρωζώνης, γεγονός που είναι εμφανές και εύγλωττο από όσα προκύπτουν από τα στοιχεία της ίδιας της Eurostat.

            Εδω και πολύ καιρό κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου και για την Ελλάδα και για την Ευρωζώνη και προτείναμε μία σειρά από μέτρα (έκδοση επιπλέον Ευρώ για την κάλυψη των ελλειμμάτων και την εκκίνηση των οικονομιών ή έστω ευρω-ομολόγου κ.α.).

            Στα πλαίσια της λειτουργίας του, το Ευρώ, όντας μάλιστα ανταγωνιστικό του δολαρίου, απέτυχε και αποτυγχάνει από την φύση του να λειτουργήσει ως νόμισμα του καπιταλισμού.

Γ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ         

Η Γερμανία με σύμμαχο τον υπόλοιπο Βορρά της Ε.Ε. θέλησε για 3^η φορά στην ιστορία της να επικρατήσει στην Ευρώπη, δημιουργώντας τον «ζωτικό της χώρο». Δημιουργώντας δηλ. μια ομάδα κρατών υπό τον απόλυτο έλεγχό της, με φτηνό κόστος εργασίας και κυβερνήσεις και δημόσιους μηχανισμούς υπό συνολικό Γερμανικό έλεγχο.

Η Γερμανία, έχοντας κυριαρχήσει μέσα από μία σειρά τακτικών και πρακτικών τις οποίες έχουμε εκθέσει, κατάφερε να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και να επεκταθεί κυρίως Ανατολικά. Σήμερα στόχος της είναι να εντάξει στον ζωτικό της χώρο και την Ελλάδα, αναπτύσσοντας τις προοπτικές της προς τον Αραβικό κόσμο.

Αυτό είναι το Γερμανικό σχέδιο, παλιό, απλό, αλλά και εύκολα αντιληπτό, από όσους ενδιαφέρονται και μπορούν να σκεφτούν. Δημιούργησε το Ευρώ και ελέγχει την Ε.Ε. και τα κράτη μέλη της, η οποία λειτουργεί ως φορέας των συμφερόντων της. Εχοντας συγκεντρώσει και στον έλεγχό της κεφάλαια που προσεγγίζουν το μισό του κυκλοφορούντος στην Ευρώπη χρήματος, επ’ ουδενί δεν θα επιθυμούσε την έκδοση νέου Ευρώ και την απαλλαγή των κρατών από τα χρέη τους. Της δίνεται η ευκαιρία να κατακτήσει χωρίς πολέμους και να εξαγοράσει αυτή τα κράτη, των οποίων προετοίμασε την κατάκτηση. Ολες οι κινήσεις της Γερμανικής κυβέρνησης μία προς μία φανερώνουν την βούλησή της αυτή και τίποτα δεν αφήνεται να κινηθεί έξω από αυτό το σχέδιο.

Δ. ΤΟ ΟΛΕΘΡΙΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ

Πριν από περίπου μία εικοσαετία, μετά τη νίκη των Η.Π.Α. στον «ψυχρό πόλεμο», η Ευρώπη χωρίστηκε ξανά σε ζώνες οικονομικών συμφερόντων. Φυσικά οι Η.Π.Α. απαίτησαν και πήραν τις μεγαλύτερες ζώνες, αφήνοντας στους υπόλοιπους, απλά ποσοστά. Η Γερμανία πήρε απλώς σημαντικά ποσοστά στην Πολωνία, στην Τσεχία, στην Κροατία και ακόμα μικρότερα στις υπόλοιπες χώρες της «ανατολικής Ευρώπης» και των Βαλκανίων.

Η Γερμανία όμως με μέσα που αποκάλυψαν και οι ίδιες οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α. παραβίασε τους όρους καταλαμβάνοντας αρχικά ποσοστά άλλων (Γάλλων, Βρετανών, Ιταλών) εμφανίζοντας το ως ανάγκη κάλυψης του ποσοστού λόγω της αδυναμίας αυτών και εν τέλει βρέθηκε να λειτουργεί ευθέως ανταγωνιστικά με τις Η.Π.Α. και επιχειρήσεις αμερικανικής προέλευσης σε τομείς που δεν της «ανήκαν» κατά τις συμφωνίες. Στο πλαίσιο της απλής συλλογιστικής της, η Γερμανία και οι γερμανικές επιχειρήσεις χρησιμοποίησαν το 2008 και 2009 ακόμα και κεφάλαια που δόθηκαν από τις Η.Π.Α. για να καλυφθεί η γερμανική οικονομία απέναντι στην τεχνητή κρίση που προκλήθηκε από την χρεοκοπία της “Lehman Brothers” και σκόπευε σε διεθνή καταμερισμό της χρηματικής εξαέρωσης.  

Από τους πρώτους μήνες του 2009, τα σχέδια των Η.Π.Α. φαίνεται να άλλαξαν οριστικά. Δεν πείθονταν πια σε όσα προέβαλλαν οι Γερμανοί ως δικαιολογίες για την συμπεριφορά τους και πιεσμένοι από παντού, άρχισαν να προχωρούν στο σχέδιο ήττας της Γερμανίας, στο σχέδιο Ευρωπαϊκής εξαέρωσης της κρίσης.

Η παραίτηση (ουσιαστικά) Καραμανλή, η άνοδος στην εξουσία του Παπανδρέου, η έλευση του υπό αμερικανικού έλεγχου Δ.Ν.Τ. και όσα ακολούθησαν μοιάζουν πια να είναι και είναι στην ουσία ένας πόλεμος, που η φάση του αυτή ξεκίνησε από την Ελλάδα. Οι υποβαθμίσεις των οικονομιών και άλλων κρατών της Ευρωζώνης από οίκους που ελέγχουν οι Η.Π.Α. (κατ’ ουσία συγκεκριμένοι κεφαλαιούχοι με έδρα τις Η.Π.Α.), η ανάγκη «επεμβάσεων» και παρεμβάσεων, το σύνολο του ντόμινο που εξελίσσεται στην Ευρώπη, φέρνει την Γερμανία ήδη στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και βέβαιης σήμερα καταστροφής. Πριν από λίγες ημέρες, οι Γερμανοί άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι ο πόλεμος μπήκε σε άλλο στάδιο και ότι στόχος είναι (και «δίκαια» είναι) αυτοί. Μετά την πρώτη γραφή αυτού του άρθρου η Μέρκελ επισκέφτηκε την Ρωσία. Το πρόσωπό της, παρακαθήμενης του Πούτιν, φανέρωνε πολλά για την άρνηση στήριξης που εισέπραξε. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι και η Ρωσία συμμάχησε με τις ΗΠΑ για να αντισταθεί στην ακόρεστη βουλιμία της Γερμανίας.

            Περί τα τέλη Δεκεμβρίου με αρχές Ιανουαρίου, θα επακολουθήσει νέα υποβάθμιση της γαλλικής οικονομίας και αυτή θα είναι η αρχή του τέλους της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη για μία ακόμα φορά και η αρχή της εξαέρωσης των αξιών σε Ευρώ.

            Η Γερμανία εγκλωβισμένη στις ορέξεις της αρχίζει να αντιδρά σπασμωδικά με προσωπικές επιθέσεις και βέβαια δεν μπορεί να βγει ανοικτά και να πει όλη την αλήθεια στον γερμανικό λαό και στους άλλους λαούς της Ευρώπης, αφού θα αποκαλυφθεί το άθλιο σχέδιό της. Ατολμη και μονόχνωτη αρνείται να εκδώσει επιπλέον χρήμα για να καλυφθούν οι ανάγκες των κρατών και να αποφύγει την καταστροφή. Δείχνει σήμερα ότι για μία ακόμα φορά δεν θα συνθηκολογήσει και θα πολεμήσει μέχρι να πέσει το Βερολίνο, αφού θα έχει και πάλι καταστρέψει ολόκληρη την Ευρώπη … . Ρισκάρει, εξακολουθώντας να επιζητεί την ευρωπαϊκή κυριαρχία και μη εγκαταλείποντας τα σχέδιά της για τις χώρες δορυφόρους του «ζωτικού» της χώρου. Για μία ακόμα φορά η Γερμανία δεν διαθέτει σχέδιο άμυνας, παρά μόνο επίθεσης και είναι με βεβαιότητα χαμένη.

            Η εξαέρωση της παγκόσμιας φούσκας θα γίνει στην Ευρώπη και τα προσκολλημένα στο Ευρώ κράτη θα περάσουν μαύρες ημέρες μέχρι τα αμερικανικά κεφάλαια (εκδιδόμενα ως χρήματα με το κιλό) να ξαναδανείσουν και να ξαναγοράσουν την Ευρώπη, σε τιμές ευκαιρίας.

            Υπόθεση εργασίας: Αν αρχίσει κανείς και διαβάζει τις κινήσεις στην σκακιέρα, τις δηλώσεις, τις αρνήσεις, τις κινήσεις εταιρειών, όσα δηλώνουν πως θέλουν οι εμπλεκόμενοι, θα ανακαλύψει πως όλα ταιριάζουν στο πολεμικό αυτό σενάριο … .

Ε. ΕΛΛΑΔΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ 

            Με μία κυβέρνηση ανίκανων «Κουίσλινγκ» προσκολλημένη στο γερμανικό άρμα η Ελλάδα δεν έχει καμία τύχη. Οι άνθρωποι πραγματώνουν κάθε εντολή των Γερμανών, χωρίς να μπορούν να σκεφτούν τίποτα πιο πέρα και χωρίς να αναλογίζονται πια καταστροφή προκαλούν στον τόπο.

            Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να πλησιάζει τους Αμερικάνους και να είναι έκων – άκων πρόθυμος να υπηρετήσει τα σχέδιά τους. Είναι σαφές ότι στην Ελλάδα θα πρέπει να υπάρχουν και «αμερικανικά κόμματα», αφού οι παραδοσιακά αμερικανόφιλοι άλλαξαν στρατόπεδο.  

            Μια Ελλάδα έξω από το Ευρώ θα εξυπηρετούσε πολλά πιθανά σενάρια στην σκακιέρα του πολέμου. Οι Γερμανοί θα είχαν κάνει μια τακτική υποχώρηση ουσίας και θα απέφευγαν μια οδυνηρή ήττα και τα χειρότερα, αλλά θα ξεκινούσαν να χάνουν τον πόλεμο. Μια Ελλάδα χρεοκοπημένη μέσα στο Ευρώ, θα ήταν μια ακόμα χειρότερη ήττα για τους Γερμανούς και η απαρχή της τελικής φάσης του πολέμου, που τους βρίσκει αμυντικά απροετοίμαστους για μία ακόμα φορά στην ιστορία τους. Όμως κανείς και τίποτα δεν κινείται. Δηλώσεις από την μία σημαινόντων Γερμανών για έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ με πριμοδότηση και στον αντίποδα η άρνηση του Δ.Ν.Τ. να χορηγήσει την δόση των 39δις λόγω μη «διαχειρισημότητας του Ελληνικού χρέους», ήτοι η προβολή της ανάγκης κουρέματος του «ευρωπαϊκού» πλέον ελληνικού χρέους με περαιτέρω αποδυνάμωση των ευρωπαϊκών ετοιμόρροπων οικονομιών … . Οι βουλιμικοί Γερμανοί την ξαναπάτησαν βλακωδώς !.

            Αυτή την στιγμή η χώρα μας είναι στο επίκεντρο των μαχών και πολύ αμφιβάλλω, εάν ο Σαμαράς και η βλακοπαρέα του έχουν αντιληφθεί το παραμικρό ή μπορούν να συλλάβουν και να εφαρμόσουν την παραμικρή λύση ή κίνηση.

            Η Ελλάδα πρέπει να ξεφύγει από την κρίση αυτή με τις ελάχιστες απώλειες. Δεν πρέπει να γίνει θέατρο μαχών. Αυτή την στιγμή μόνο μια δημιουργική πολιτική που θα προσέθετε νέους όρους στο παιχνίδι θα μπορούσε να απαλλάξει την Ελλάδα από τον κίνδυνο της καταστροφής και από τον κίνδυνο ενός νέου εμφυλίου και μιας νέας ξένης κυριαρχίας.

            Η Ελλάδα χρειάζεται σοβαρούς τακτικούς ελιγμούς με εθνικούς σκοπούς και όχι ανύπαρκτους πειθήνιους ανεγκέφαλους κυβερνώντες. Πρέπει να συλλάβουμε το νόημα του πολέμου και να κινηθούμε ανάμεσα στις αντιφάσεις και αντιθέσεις του παγκόσμιου συστήματος.

            Ο πρώτος ελιγμός προστασίας θα ήταν η άμεση έκδοση εσωτερικού χρήματος παράλληλα με το Ευρώ (αυτή είναι η δημιουργική πολιτική που θέτει νέους όρους στο παιχνίδι), ώστε να ενδυναμωθεί η εσωτερική παραγωγή και η αυτοτέλεια της χώρας. Είναι σαν το αντάρτικο και το ΕΑΜ που κάποτε ξεπήδησε στην χώρα και μετέβαλλε τους συσχετισμούς, εκεί που κάποιοι δεν το περίμεναν. Με τον τρόπο αυτό η χώρα θα δείξει ότι εξυπηρετεί και τους Γερμανούς (απαλλαγή από την ανάγκη διάθεσης περαιτέρω κεφαλαίων για την Ελλάδα) και τους Αμερικάνους (φαινομενικό ρήγμα στο Ευρώ) και πρέπει να τους πείσει και τους δύο, ώστε να στηρίξουν την λύση με χρηματοδοτήσεις, υποσχόμενη την κατάληψη καίριων θέσεων στη νέα κατάσταση της Ελλάδας, αλλά κυρίως δίνοντας χρόνο και στους δύο. Ταυτόχρονα, αναγκαίες θα είναι και οι μυστικές επαφές με άλλα κράτη που είναι ισχυρά στην παγκόσμια σκακιέρα, ώστε να στηριχθεί η παρουσία τους στην Ελλάδα – αναγκαία εγγύηση της προστασίας και του εθνικού χώρου.

            Ο τελικός στόχος μιας τέτοιας πολιτικής είναι η ουδετεροποίηση της Ελλάδας στο παγκόσμιο παιχνίδι. Ισως να πρέπει στην πορεία αυτή και για να πείσουμε, να θυσιάσουμε κάποιες από τις ανεκμετάλλευτες σήμερα πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, αλλά κάθε όφελος από την όποια διαδικασία θα πρέπει να παραμείνει στον ελληνικό λαό και στις αδικημένες γενιές των Ελλήνων που έρχονται.

            Για να συμβούν όλα αυτά είναι αναγκαία μια πραγματική κυβέρνηση του λαού, μια κυβέρνηση δημοκρατική και πατριωτική που θα κινηθεί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αναπόσπαστα δεμένο με το συμφέρον των Ελλήνων, το συμφέρον των ανθρώπων.

            Το ζητούμενο της απεμπλοκής της χώρας από τον πόλεμο αυτό, αποτελεί σήμερα ύψιστη εθνική ανάγκη, που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί με άλλους τρόπους και από αυτό τον πολιτικό κόσμο.

            Την πραγματική ανατροπή οφείλει να την κάνει ο ελληνικός λαός και όσοι μπορούν να σκεφτούν πραγματικά με γνώμονα το κοινό καλό.