Ένας υπουργός ο Προκόπη Παυλόπουλος πέρσι είπε:
“Η διαφθορά είναι, αναμφισβήτητα, ένα εξαιρετικά επικίνδυνο απόστημα, το οποίο, δρώντας υποδόρια σε όλους τους τομείς της διοικητικής δράσης αλλά και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, υποσκάπτει το κύρος και την αξιοπιστία των θεσμών, διαβρώνει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό και, τελικά, υπονομεύει κάθε προσπάθεια βιώσιμης ανάπτυξης και προόδου.
Η καταπολέμηση της διαφθοράς συνδέεται άρρηκτα και με τον πυρήνα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Κράτους Δικαίου αλλά και της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, δηλαδή αφορά την ίδια τη Δημοκρατία. Δεν είναι, συνεπώς, τυχαίο το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα διαφθοράς εμφανίζονται αφενός σε χώρες όπου υπάρχουν ελλείμματα δημοκρατικής νομιμοποίησης και πολιτικής αστάθειας και, αφετέρου, σε χώρες όπου η αλματώδης οικονομική ανάπτυξη δεν συμβαδίζει με ταυτόχρονη προάσπιση της υγιούς λειτουργίας των θεσμών.»
Λόγια του αέρα δηλαδή, γιατί όλοι αυτοί που είναι επικριτές της λέξης «διαφθορά» και επικαλούνται το όνομα της Δημοκρατίας και της διαφάνειας για την σωστή λειτουργία του κράτους, είναι όλοι αυτοί που μας καταντήσαμε έτσι.