Στο μεταξύ οι διαρροές από τις «διαπραγματεύσεις» θα δημιουργούν τις χειρότερες προσδοκίες, ώστε μετά τη Σύνοδο Κορυφής να ανακοινωθούν τα τελικά μέτρα που θα είναι σαφώς βελτιωμένα σε σχέση με ό,τι συζητείται σήμερα. Το γεγονός αυτό, ελπίζουν στο Μαξίμου, πως θα πιστωθεί στον πρωθυπουργό καθώς θα εμφανιστεί ως αποτέλεσμα μιας επιτυχούς πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Έχοντας περάσει το κάβο της ψήφισης των μέτρων, στα σχέδια του πρωθυπουργού είναι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Έχει πλέον και μια καλή δικαιολογία με την περιπέτεια της υγείας του Αντώνη Ρουπακιώτη. Τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, έχουν λάβει την απόφαση για συμμετοχή πολιτικών στελεχών τους στην κυβέρνηση, οπότε και θα κοπάσουν και οι συνεχείς λεονταρισμοί και τα παιχνίδια με τις …κόκκινες γραμμές. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να ζητάει κάτι περισσότερο από το να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν διαμορφώνει εναλλακτική προοπτική πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης, με αποτέλεσμα ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας να τον θεωρεί μέρος του «συστήματος».
Με αυτά τα δεδομένα ο πραγματικός «πονοκέφαλος» λέγεται «Χρυσή Αυγή». Διαπιστώνεται με πάρα πολλούς τρόπους πως αποκτά ένα όλο και πιο διευρυμένο ακροατήριο, αξιοποιεί άμεσα και αποτελεσματικά όλες τις αδυναμίες και τα λάθη του πολιτικού συστήματος κι έχει καταφέρει να έχει μια εξαιρετικά έντονη διείσδυση σε νεανικά κοινά 20 – 25 χρόνων. Αδιάψευστος μάρτυρας για αυτό είναι ότι σε πολλές περιοχές τα γραφεία της «Χρυσής Αυγής» είναι γεμάτα νεαρό κόσμο μέχρι αργά το βράδυ, όταν όλα τα τοπικά γραφεία των κομμάτων δεν ανοίγουν πια ούτε με το φως της ημέρας.
Είναι ο λόγος για τον οποίο ο Αντώνης Σαμαράς σε χθεσινή του ομιλία αναφέρθηκε στην πρόκληση «να εξουδετερώσει η ελπίδα τα όσα πυροδοτούν τον εξτρεμισμό και τον λαϊκισμό». Φτάνουν τα 31,5 δις ευρώ της δόσης για να υπάρξει ελπίδα που θα εξουδετερώσει τη «Χρυσή Αυγή»; Πολύ φοβάμαι πως όχι. Αργά ή γρήγορα θα μείνουμε «ταπί» και κανένας δεν θα είναι ψύχραιμος.
Ελπίδα μπορεί να χτίσει μόνο ένα εθνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα και μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα περιφρουρούν την εθνική κυριαρχία, η οποία σήμερα δοκιμάζεται σκληρά και αύριο ακόμη σκληρότερα. Αλλά μια τέτοια προοπτική έχει ως προαπαιτούμενο μια διαφορετική πολιτική αφετηρία από αυτή που είναι κυρίαρχη σήμερα και θεωρεί πως δεν υπάρχει ζωή μετά το ευρώ.
ΥΓ: Καλό είναι πάντως και τα κυβερνητικά στελέχη να μη τροφοδοτούν με τις «εμπνεύσεις» τους τον λαϊκισμό. Το πάρτι γενεθλίων την παραμονή της επίσκεψης της Μέρκελ ήταν ατυχής έμπνευση Νότη (Μηταράκη) μου. Επικοινωνιακά είναι πολύ δύσκολο να πείσεις ότι «λιώνεις» στη δουλειά για την ανάπτυξη της χώρας, όταν φωτογραφίζεσαι να σβήνεις κεράκια!!!
Link απο φίλο αναγνώστη.