Eίναι ο Δώνης (ο προπονητής ποδοσφαίρου) και θέλει να παεί σε μία ταβέρνα να φάει ψάρια.
Πάει στην πρώτη ταβέρνα, αλλά είχαν τελειώσει. Πάει στην δεύτερη, πάλι τα ίδια. Πάει σε μια τρίτη, ρωτάει τον μάγειρα εάν έχουν ψάρια κι εκείνος του λέει ότι μόλις τελείωσαν αλλά του πρότεινει να πάει σε μία άλλη10 μέτρα πιο κάτω, την "Ανοιξη".
Με μία χαρά ο Δώνης φτάνει στην Ανοιξη και ρωτάει τον μάγειρα αν έχουν ψάρια. Ο μάγειρας λοιπόν του λέει ότι από ψάρια τους έχει μείνει μόνο ένα χέλι.
Ε, μην έχοντας άλλο κουράγιο ο φίλος μας να ψάξει και για πέμπτη ταβέρνα συμφωνεί και παραγγέλνει το χέλι.
Τρώει, πίνει και ζήταει τον λογαριασμό. Έρχεται ο σερβιτόρος και του λέει ότι ο λογαριασμός είναι 500 ευρώ. Ο Δώνης τα χάνει!
Μα καλά, 500 ευρώ για ένα χέλι;
Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;
Πάει στην πρώτη ταβέρνα, αλλά είχαν τελειώσει. Πάει στην δεύτερη, πάλι τα ίδια. Πάει σε μια τρίτη, ρωτάει τον μάγειρα εάν έχουν ψάρια κι εκείνος του λέει ότι μόλις τελείωσαν αλλά του πρότεινει να πάει σε μία άλλη
Με μία χαρά ο Δώνης φτάνει στην Ανοιξη και ρωτάει τον μάγειρα αν έχουν ψάρια. Ο μάγειρας λοιπόν του λέει ότι από ψάρια τους έχει μείνει μόνο ένα χέλι.
Ε, μην έχοντας άλλο κουράγιο ο φίλος μας να ψάξει και για πέμπτη ταβέρνα συμφωνεί και παραγγέλνει το χέλι.
Τρώει, πίνει και ζήταει τον λογαριασμό. Έρχεται ο σερβιτόρος και του λέει ότι ο λογαριασμός είναι 500 ευρώ. Ο Δώνης τα χάνει!
Μα καλά, 500 ευρώ για ένα χέλι;
Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;
ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙ ΔΩΝΗ ΚΙ Η ΑΝΟΙΞΗ ΑΚΡΙΒΗ
okf