Ως ενεργά μέλη της φοιτητικής κοινότητας έχουμε εδώ και αρκετό καιρό επισημάνει πως οι λύσεις πρέπει να προκύψουν από αυτούς που ζουν και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, ενώ παράλληλα έχουμε αναδείξει μια συγκεκριμένη λογική πάνω στην οποία οφείλει να κινηθεί το φοιτητικό κίνημα. Προς αυτή την κατεύθυνση καταθέσαμε στις 21 φεβρουαρίου 2011 την Πρόταση Παιδείας. Ένα συγκροτημένο σχέδιο θέσεων και προτάσεων, μέσα από το οποίο θα μπορέσουν τα ελληνικά ΑΕΙ να ανταγωνιστούν τα αντίστοιχα ιδρύματα του εξωτερικού. Αυτή την προσπάθεια, την οποία στήριξαν περισσότεροι από 55,000 φοιτητές, δυστυχώς η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αγνόησε, αποφασίζοντας να φέρει εν μέσω καλοκαιριού, ένα νέο Νόμο-Πλαίσιο.
Εμείς δεν κρυβόμαστε. Στις 110 σελίδες του σχεδίου νόμου, υπάρχουν αρκετά σημεία στα οποία θα μπορούσαμε ως νέοι άνθρωποι να συμφωνήσουμε. Αυτά όμως, δεν αρκούν. Η αντιδημοκρατική λογική που διέπει πολλές από τις διατάξεις του, οδηγεί ξεκάθαρα στην εγκατάσταση ολιγαρχικών καθεστώτων μέσα στα Ιδρύματα. Η κα. Διαμαντοπούλου στην προσπάθεια της, να ελέγξει τις διοικήσεις των Ιδρυμάτων επιβάλει «νύχτα» πανίσχυρα Συμβούλια Διοίκησης για «ημέτερους», δημιουργώντας ξεκάθαρο έλλειμμα δημοκρατίας στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση από την επόμενη ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου.
Με το νέο μοντέλο διοίκησης η ηγεσία του Υπουργείου μετατρέπει κυριολεκτικά τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ σε ένα ακόμα μέσο βολέματος για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πετώντας στα σκουπίδια μία μοναδική ευκαιρία για ουσιαστικές αλλαγές.
Την ίδια στιγμή που στην κοινωνία το ποσοστό ανεργίας αγγίζει το 17%, ο νέος νόμος δεν αναφέρει ούτε μία ουσιαστική πρόταση για τη σύνδεση με την αγορά-εργασίας. Σήμερα, που το εισόδημα της ελληνικής οικογένειας μειώνεται μέρα με τη μέρα, η κα. Υπουργός αυξάνει το κόστος σπουδών, υποχρεώνοντας τους φοιτητές να πληρώνουν οι ίδιοι για να τυπώνουν τα συγγράμματα και επιβαρύνει τις οικογένειες τους με επιπλέον 7-8 ενοίκια, αφού καταργεί και τις πτυχιακές εξεταστικές.Και όλα αυτά, ενώ η ανώτατη εκπαίδευση απαιτεί ένα νέο συντεταγμένο πλαίσιο λειτουργίας. Άσυλο, ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων, έρευνα, αξιολόγηση, ελεύθερη ιδιωτική χρηματοδότηση, σύνδεση με αγορά εργασίας κ.α. είναι μερικές από τις πτυχές του ίδιου ζητήματος που πρέπει να εξεταστούν συνολικά. Αλλά όχι, με αποσπασματικά μέτρα και εξιλαστήρια θύματα. Όπως είναι γνωστό άλλωστε, ήδη από το 2007 με το νόμο Γιαννάκου, οι φοιτητές συμμετέχουν αποκλειστικά και μόνο στα όργανα διοίκησης που αφορούν ζητήματα σπουδών. Οι εξελίξεις καθηγητών, τα οικονομικά και διοικητικά θέματα, τα ερευνητικά προγράμματα κ.α. έχουν μεταφερθεί σε Συνελεύσεις Ειδικής Σύνθεσης όπου δε μετέχουν φοιτητές ενώ στις εκλογές ανάδειξης Πρυτανικών Αρχών η συμμετοχή είναι καθολική από όλα τα μέλη του ιδρύματος.Σήμερα, τα προβλήματα απαιτούν καθαρές λύσεις. Όχι ασάφειες και άτολμες πολιτικές.Έστω και τώρα, καλούμε την Υπουργό να συζητήσει με την ακαδημαϊκή κοινότητα το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης. Δεν είναι καιρός για τα προσωπικά της παιχνίδια. Είναι πραγματικά η ύστατη ευκαιρία για τομές.
Από το Γραφείο Τύπου