Θετική ενέργεια πρέπει να κριθεί αυτή καθ' αυτή η πράξη του Δημοτικού
Συμβουλίου, ελπίζω σε αυτό, να κατασκευάσει πεζοδρόμιο και προς τις δύο
κατευθύνσεις.
Συζητώντας με τον μηχανικό του έργου, μου είπε: " Δεν είναι κρίμα να μην μπορούν οι άνθρωποι να περπατούν με ασφάλεια πάνω σε ένα πεζοδρόμιο;"
Σκέφτηκα πόσο ασφαλείς θα νιώθουν οι πεζοί πλέον όταν τον χειμώνα, χωρίς αντιπλημμυρικά έργα κάποιος βιαστικός οδηγός θα βαπτίζει με όλα τους τα ρούχα.
Συνήθως στην χώρα μας, πρώτα σκεφτόμαστε το άμεσο πρόβλημα που μας κινητοποίησε την σκέψη.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Η επικίνδυνη πεζοπορία ένθεν και ένθεν του δρόμου. Η ασφάλεια των πεζών λόγω έλλειψης προστατευτικών μέσων.
Οι πεζοί, και όλοι μας κάποια στιγμή είμαστε πεζοί στον δρόμο, κινδυνεύουν απο τους πεζούς όταν οι τελευταίοι οδηγούν το αυτοκίνητό τους.
Πράγματι, όταν "καβαλάμε" το όχημα , το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πόσο μαλ...ας είναι ο άλλος και πόσο καλοί γνώστες του ΚΟΚ είμαστε εμείς.
Πράγματι, όταν οδηγούμε το όχημα μας, σκεφτόμαστε πως προτεραιότητα έχει το όχημα, όταν δεν ρυθμίζει την κυκλοφορία κάποιος φωτεινός σηματοδότης, αλλά και όταν ο φωτεινός σηματοδότης μας δείχνει βελάκια που αναβοσβήνουν και πάλι εμείς έχουμε προτεραιότητα, γιατί βιαζόμαστε να πάμε στην δουλειά μας.
Πράγματι, όταν οδηγούμε το όχημα, τρέχουμε τόσο όσο μας "φτιάχνει" η ταχύτητα και το ρεφρέν κάποιου τραγουδιού που ακούμε στο ράδιο του αυτοκινήτου μας.
Πράγματι, όταν οδηγούμε το όχημα, προσέχουμε μην τρακάρουμε με τον άλλον που είτε προπορεύεται ή που έρχεται αντίθετα, αλλά αν είναι κάποιο μικρό ζώο στο οδόστρωμα ή άνθρωπός κακό για τον εαυτό τους . Ο δρόμο είναι για τα τροχοφόρα.
Θυμάμαι, όταν βρέθηκα στην Λευκωσία σε ένα συνέδριο, περπατούσα με μια παρέα Κυπρίων και Ελλαδιτών σε ένα φαρδύ πεζοδρόμιο δίπλα στο Χίλτον και εγώ από συνήθεια ίσως, περπατούσα πάνω στο οδόστρωμα.
Καθώς προχωρούσαμε απορροφημένοι στην συζήτηση , διαπίστωσα πως δεν κυκλοφορούσε ούτε ένα όχημα.
Παραξενεύθηκα και ενστικτωδώς γύρισα το κεφάλι μου πίσω. Τι να δω!!!
Όλα τα οχήματα είχαν σταματήσει και περίμεναν να δουν τι θα κάνω τελικά. Θα περάσω απέναντι ή θα ανέβω στο πεζοδρόμιο.
Αμέσως ανέβηκα στο πεζοδρόμιο και τότε ξεκίνησαν όλα τα οχήματα.
Περίεργο; Όχι . Ελληνικό; Ναι, άλλα όχι Ελλαδίτικο.
Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι κανείς δεν με έβρισε.
Σκέφτεστε στην Ελλάδα μια τέτοια σκηνή; Τι θα είχα ακούσει;
Ποια είναι όμως η διαφορά;
Στην Κύπρο, και εκεί Ελλάδα είναι, τα παιδιά από την προσχολική τους ηλικία διδάσκονται κυκλοφοριακή αγωγή.
Άμα δεν έχεις κυκλοφοριακή κουλτούρα, ότι και να κάνεις, Εσύ, ο Δήμος, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, άναρχα θα οδηγείς, άναρχα θα πεζοπορείς.
Το μεμπτό που με ενοχλεί στην δραστηριότητα του Δήμου, είναι ότι αποφάσεις όπως αυτές, της πεζοδρόμησης ένθεν και ένθεν της Λεωφόρου, θεωρούνται πως αποτελούν εξουσία του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου, στην οποία δεν έχουν καμιά θέση οι κάτοικοι - χρήστες.
Με ενοχλεί η έλλειψη Δημοκρατίας καθώς και οι δικαιολογίες για να μην υπάρχει Δημοκρατία.
Με ενοχλεί η ανυποληψία με την οποία μεταχειρίζεται ο Δήμος τους Πολίτες και τις ανάγκες τους.
Με ενοχλεί όμως και η πρακτική των οικοπεδούχων που συνορεύουν με την Λεωφόρο και ενώ μπορούν, ακόμα και στην μελλοντική δημιουργία σχεδίου πόλης που θα υπάρξει αναγκαστική εισφορά σε γη, σήμερα να δώσουν εκείνο το κομμάτι γης , το κομμάτι του ενός μέτρου, ώστε ο δρόμος, η Λεωφόρος, να μην χάσει το πλάτος της.
Περισσότερο με ενοχλεί η στάση των ελευθέρων επαγγελματιών που ενώ πλουτίζουν σε βάρος όλων μας, εντούτοις δεν νιώθουν καμιά υποχρέωση ανταπόδοσης.
Η έλλειψη κουλτούρας και κοινωνικής συμβίωσης και αλληλεγγύης αποτελούν χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που δεν έχει κοινά γνωρίσματα καταγωγής και βρίσκεται διασπασμένη και απομονωμένη μέσα στην ατομικότητα της.
Κλείνοντας θα ήθελα ως παράκληση τόσο προς το Δημοτικό Συμβούλιο όσο και προς τους Πολιτιστικούς Συλλόγους, να σκεφτούν πως το καλοκαίρι είναι μια εποχή κατά την οποία τα παιδιά, χωρίς να αποσπώνται από τις σχολικές τους ανάγκες, να εκπαιδεύονται με μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής, αφού το Κράτος αρνείται να τους εκπαιδεύσει.
Καλά είναι τα γλέντια, αλλά καλλίτερη είναι η θετική ενέργεια της μόρφωσης και της παιδείας στα παιδιά κυρίως αλλά και σε μας τους μεγάλους που όλα τα ξέρουμε και για όλα κάνουμε τον έξυπνο.
http://dilesi58.blogspot.gr/2013/09/blog-post_10.html
Συζητώντας με τον μηχανικό του έργου, μου είπε: " Δεν είναι κρίμα να μην μπορούν οι άνθρωποι να περπατούν με ασφάλεια πάνω σε ένα πεζοδρόμιο;"
Σκέφτηκα πόσο ασφαλείς θα νιώθουν οι πεζοί πλέον όταν τον χειμώνα, χωρίς αντιπλημμυρικά έργα κάποιος βιαστικός οδηγός θα βαπτίζει με όλα τους τα ρούχα.
Συνήθως στην χώρα μας, πρώτα σκεφτόμαστε το άμεσο πρόβλημα που μας κινητοποίησε την σκέψη.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Η επικίνδυνη πεζοπορία ένθεν και ένθεν του δρόμου. Η ασφάλεια των πεζών λόγω έλλειψης προστατευτικών μέσων.
Οι πεζοί, και όλοι μας κάποια στιγμή είμαστε πεζοί στον δρόμο, κινδυνεύουν απο τους πεζούς όταν οι τελευταίοι οδηγούν το αυτοκίνητό τους.
Πράγματι, όταν "καβαλάμε" το όχημα , το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πόσο μαλ...ας είναι ο άλλος και πόσο καλοί γνώστες του ΚΟΚ είμαστε εμείς.
Πράγματι, όταν οδηγούμε το όχημα μας, σκεφτόμαστε πως προτεραιότητα έχει το όχημα, όταν δεν ρυθμίζει την κυκλοφορία κάποιος φωτεινός σηματοδότης, αλλά και όταν ο φωτεινός σηματοδότης μας δείχνει βελάκια που αναβοσβήνουν και πάλι εμείς έχουμε προτεραιότητα, γιατί βιαζόμαστε να πάμε στην δουλειά μας.
Πράγματι, όταν οδηγούμε το όχημα, τρέχουμε τόσο όσο μας "φτιάχνει" η ταχύτητα και το ρεφρέν κάποιου τραγουδιού που ακούμε στο ράδιο του αυτοκινήτου μας.
Πράγματι, όταν οδηγούμε το όχημα, προσέχουμε μην τρακάρουμε με τον άλλον που είτε προπορεύεται ή που έρχεται αντίθετα, αλλά αν είναι κάποιο μικρό ζώο στο οδόστρωμα ή άνθρωπός κακό για τον εαυτό τους . Ο δρόμο είναι για τα τροχοφόρα.
Θυμάμαι, όταν βρέθηκα στην Λευκωσία σε ένα συνέδριο, περπατούσα με μια παρέα Κυπρίων και Ελλαδιτών σε ένα φαρδύ πεζοδρόμιο δίπλα στο Χίλτον και εγώ από συνήθεια ίσως, περπατούσα πάνω στο οδόστρωμα.
Καθώς προχωρούσαμε απορροφημένοι στην συζήτηση , διαπίστωσα πως δεν κυκλοφορούσε ούτε ένα όχημα.
Παραξενεύθηκα και ενστικτωδώς γύρισα το κεφάλι μου πίσω. Τι να δω!!!
Όλα τα οχήματα είχαν σταματήσει και περίμεναν να δουν τι θα κάνω τελικά. Θα περάσω απέναντι ή θα ανέβω στο πεζοδρόμιο.
Αμέσως ανέβηκα στο πεζοδρόμιο και τότε ξεκίνησαν όλα τα οχήματα.
Περίεργο; Όχι . Ελληνικό; Ναι, άλλα όχι Ελλαδίτικο.
Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι κανείς δεν με έβρισε.
Σκέφτεστε στην Ελλάδα μια τέτοια σκηνή; Τι θα είχα ακούσει;
Ποια είναι όμως η διαφορά;
Στην Κύπρο, και εκεί Ελλάδα είναι, τα παιδιά από την προσχολική τους ηλικία διδάσκονται κυκλοφοριακή αγωγή.
Άμα δεν έχεις κυκλοφοριακή κουλτούρα, ότι και να κάνεις, Εσύ, ο Δήμος, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, άναρχα θα οδηγείς, άναρχα θα πεζοπορείς.
Το μεμπτό που με ενοχλεί στην δραστηριότητα του Δήμου, είναι ότι αποφάσεις όπως αυτές, της πεζοδρόμησης ένθεν και ένθεν της Λεωφόρου, θεωρούνται πως αποτελούν εξουσία του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου, στην οποία δεν έχουν καμιά θέση οι κάτοικοι - χρήστες.
Με ενοχλεί η έλλειψη Δημοκρατίας καθώς και οι δικαιολογίες για να μην υπάρχει Δημοκρατία.
Με ενοχλεί η ανυποληψία με την οποία μεταχειρίζεται ο Δήμος τους Πολίτες και τις ανάγκες τους.
Με ενοχλεί όμως και η πρακτική των οικοπεδούχων που συνορεύουν με την Λεωφόρο και ενώ μπορούν, ακόμα και στην μελλοντική δημιουργία σχεδίου πόλης που θα υπάρξει αναγκαστική εισφορά σε γη, σήμερα να δώσουν εκείνο το κομμάτι γης , το κομμάτι του ενός μέτρου, ώστε ο δρόμος, η Λεωφόρος, να μην χάσει το πλάτος της.
Περισσότερο με ενοχλεί η στάση των ελευθέρων επαγγελματιών που ενώ πλουτίζουν σε βάρος όλων μας, εντούτοις δεν νιώθουν καμιά υποχρέωση ανταπόδοσης.
Η έλλειψη κουλτούρας και κοινωνικής συμβίωσης και αλληλεγγύης αποτελούν χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που δεν έχει κοινά γνωρίσματα καταγωγής και βρίσκεται διασπασμένη και απομονωμένη μέσα στην ατομικότητα της.
Κλείνοντας θα ήθελα ως παράκληση τόσο προς το Δημοτικό Συμβούλιο όσο και προς τους Πολιτιστικούς Συλλόγους, να σκεφτούν πως το καλοκαίρι είναι μια εποχή κατά την οποία τα παιδιά, χωρίς να αποσπώνται από τις σχολικές τους ανάγκες, να εκπαιδεύονται με μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής, αφού το Κράτος αρνείται να τους εκπαιδεύσει.
Καλά είναι τα γλέντια, αλλά καλλίτερη είναι η θετική ενέργεια της μόρφωσης και της παιδείας στα παιδιά κυρίως αλλά και σε μας τους μεγάλους που όλα τα ξέρουμε και για όλα κάνουμε τον έξυπνο.
http://dilesi58.blogspot.gr/2013/09/blog-post_10.html