Η φιλοδοξία μου δεν ήταν να γίνω αρθογράφος. Για τη ζωή και την επαγγελματική καριέρα μου είχα υψηλότερες φιλοδοξίες και δόξα τω Θεώ, κατάφερα πολλές από αυτές να τις κάνω πραγματικότητα και στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα. Η προσπάθεια αυτού του blog έχει να κάνει με το να δικαιώνει καθημερινά το σλόγκαν του, δηλαδή «τα πράγματα με το όνομά τους». Γράφω κάθε φορά αυτό που πιστεύω. Αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι αυτό που γράφω και στο άρθρο μου. Το ίδιο κάνουν και όλοι όσοι συνεργάζονται πλέον στο blog καθώς μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα. Η δημόσια ζωή και η ενημέρωση να μην είναι όμηροι συνειδητών σκοπιμοτήτων που θα εμφανίζουν το «άσπρο–μαύρο».
Με αυτή τη λογική, όταν μπήκαμε στην τελική ευθεία των εκλογών του περασμένου Μαΐου έγραψα ένα άρθρο ξεκάθαρης υποστήριξης του Αντώνη Σαμαρά με τον τίτλο «Σαμαρά κυβέρνησε!». Όπως επίσης έγραψα πριν από τις εκλογές του Ιουνίου ένα άρθρο ξεκάθαρης υποστήριξης του Φώτη Κουβέλη με τον τίτλο «Ο χρήσιμος τρίτος». Από κει και πέρα, την άποψή μου για την τρικομματική κυβέρνηση την ξέρετε, τουλάχιστον όσοι παρακολουθείτε τακτικά το blog. Έχω ασκήσει και ασκώ κριτική καθώς πιστεύω πως κινείται πολύ χαμηλότερα από το ύψος των ικανοτήτων και της αποτελεσματικότητας που απαιτούν οι περιστάσεις της κρίσης.
Και από την άλλη, δεν τους χρωστάω και τίποτα. Ούτε τους ζήτησα, ούτε μου έδωσαν.
Κατ’ αντίστροφη πορεία, έχω κυριολεκτικά «ξεσκίσει», πάντα όμως σε ένα σαφές πολιτικό πλαίσιο αναφοράς, τον Αλέξη Τσίπρα. Για το ταξίδι του στις ΗΠΑ, το έγραψα πρώτος, τονίζοντας πως «δεν μπορεί να πάει μόνον με την Δούρου». Έγραψα επίσης πως οι απαιτήσεις ενός τέτοιου ταξιδιού απαιτούν εξαιρετικά προσεκτική και έξυπνη προετοιμασία για την «ανακάλυψη της Αμερικής». Μάλιστα στο δεύτερο άρθρο σημείωσα στο υστερόγραφο πως «πάντα υπάρχουν περιθώρια εκπλήξεων».
Δεν έχω λοιπόν κανένα πρόβλημα να γράψω σήμερα πως πράγματι το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ έχει θετικές εκπλήξεις. Πρώτη θετική έκπληξη το περιεχόμενο της ομιλίας του στο Ινστιτούτο Brookings. Ισορροπημένο αλλά και ξεκάθαρο στα σημεία που όντως έπρεπε να είναι. Αφενός είπε ότι δεν θα σκίσει τις δανειακές συμβάσεις και θα κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη, για την οποία όμως πρότεινε ένα New Deal, παραπέμποντας στον Ρούσβελτ και το Κραχ του 1929. Ακριβώς πάνω εκεί επέλεξε να κάνει το εγκώμιό του στην οικονομική πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης, να εξάρει τον Μπάρακ Ομπάμα για τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του λέγοντας «εσείς αποφύγατε την κατάθλιψη» και ταυτόχρονα να εξαπολύσει πυρά κατά του συντηρητισμού της Ε.Ε που απέφυγε να δει έγκαιρα τα δομικά προβλήματα της νομισματικής ένωσης.
Η δεύτερη θετική έκπληξη είναι ότι κατάφερε τελικά να μην είναι ταξίδι για «τα μάτια του κόσμου» και να οργανωθεί ένα πρόγραμμα επαφών με σημασία. Πρόγραμμα μάλιστα που δείχνει καλή γνώση της «ανθρωπογεωγραφίας» στην Ουάσινγκτον και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για σταθερούς δίαυλους επικοινωνίας με την αμερικανική πρωτεύουσα. Ο νέος Αλέξης Τσίπρας είναι ο προπομπός ενός νέου ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί αναγνώριση ικανοτήτων διακυβέρνησης, εντός και εκτός συνόρων.
Με δεδομένο ότι ο Αλέξης Τσίπρας, δεν έχει εσωτερικό επιτελείο για ένα τέτοιο ταξίδι είναι σαφές πως πήρε βοήθεια «απ’έξω». Και πολύ καλά έκανε. Είχε την ευκαιρία και την αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, κάνοντας όσα κλικ έπρεπε, για να φύγει από την επιρροή των «συνιστωσών» και να πάει στο κέντρο του κάδρου των σεναρίων για το ποιος μπορεί να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, μετά την κατάρρευση της σημερινής συγκυβέρνησης.
Το Μαξίμου ασφαλώς και παρακολουθεί με αγωνία τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα και είναι ο βασικός λόγος που έχουν πέσει με τα μούτρα Κεδίκογλου και Δένδιας για να ροκανίσουν μέσω «βίας και τρομοκρατίας» την εικόνα του εν δυνάμει κυβερνώντος κόμματος. Ο «πόλεμος» μαίνεται. Ειδικά ο ηλεκτρονικός. Η Νέα Δημοκρατία συντάσσει non paper με δηλώσεις του Διαμαντόπουλου και τα social media επιρροής ΣΥΡΙΖΑ θυμίζουν ότι ο Κεδίκογλου είναι απόφοιτος πανεπιστημίου της Σοβιετικής Ένωσης!
Με τον Τσίπρα να βρίσκεται στην Ουάσινγκτον, αυτό το τελευταίο ομολογουμένως ακούστηκε πολύ πετυχημένο.
ΥΓ1: Not bad, Alexis. Αν είχες μιλήσει κι αγγλικά στο Brookings θα ήταν ακόμα καλύτερα για σένα. Γι αυτό σου λέω: Διάβασμα. Διάβασμα. Διάβασμα.
ΥΓ2: Ευτυχώς υπάρχουν και σοβαρές φωνές, όπως του Άρη Σπηλιωτόπουλου. Σε ραδιοφωνική συνέντευξή του είπε ο άνθρωπος την απλή αλήθεια: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την εκτίμησή μου, βρίσκεται σε διαδικασία μετεξέλιξης. Μακάρι να πετύχει, θα είναι καλό και για την κοινοβουλευτική δημοκρατία».
ΥΓ3: Θα μπορούσε ασφαλώς κάποιος να πει πως η στροφή Τσίπρα είναι «στα λόγια» και πως «όλα αυτά είναι επικοινωνιακά». Δεν θα διαφωνήσω. Για αυτό και στην πράξη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να τοποθετηθεί στο θέμα της ΔΕΠΑ. Συμφωνεί να πάει στη ρωσική Gazprom; Ναι ή όχι; Καθαρές κουβέντες. Άλλωστε οι καθαροί λογαριασμοί κάνουν τους καθαρούς φίλους.